ਵਕ਼ਤ ਦੀ ਖੇਡ

ਵਕ਼ਤ ਦੀ ਖੇਡ

ਕੁਝ ਵਕ਼ਤ ਦੀ ਖੇਡ ਅਤੇ ਕੁਝ ਮਾੜੇ ਹਾਲਾਤ ਸੀ,
ਮੇਰੀਆਂ ਰੀਝਾਂ, ਉਮੀਦਾਂ ਅਤੇ ਚਾਵਾਂ ਦੇ ਕਤਲ ਵਾਲੀ ਓਹ ਰਾਤ ਸੀ,
ਜਿੰਨਾ ਪੰਸ਼ੀਆਂ ਦੇ ਟੁੱਟੇ ਸੀ ਆਹਲਣੇ ਜਰਾ ਪੁਛੋ ਓਹਨਾਂ ਦਾ ਕੀ ਹਾਲ ਸੀ,
ਪਰ ਪੌਣਾਂ ਦੀ ਇਹ ਰੁਣ ਚੁਣ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਤਾਂ ਬਰਸਾਤ ਸੀ,
ਚਿਰਾਂ ਪਿਛੋਂ ਅੱਜ ਉਸ ਨੇ ਪੈਰ ਸੀ ਮੇਰੇ ਵੇਹੜੇ ਪਾਇਆ,
ਮੇਨੂੰ ਲਗਿਆ ਜਿਵੇਂ ਸਦੀਆਂ ਪਿਛੋਂ ਫਿਰ ਹੋਈ ਪ੍ਰਭਾਤ ਸੀ,
ਮੈਂ ਵੀ ਚੁਪ ਚਾਪ ਸੀ ਤੇ ਓਹ ਵੀ ਉਦਾਸ ਸੀ,
ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਇਹ ਸਾਡੀ ਕਿਹੋ ਜਿਹੀ ਮੁਲਾਕਾਤ ਸੀ,
ਖਿੜੇ ਮਥੇ ਸੀ ਕਬੂਲ ਕੀਤਾ ਉਸ ਵਲੋਂ ਦਿੱਤੀ ਹਰ ਸ਼ੈ ਨੂੰ,
ਸੱਜਣਾਂ ਤੋਂ ਮਿਲੇ ਇਹਨਾਂ ਗਮਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਮੈਂ ਸਮਝ ਲਿਆ ਸੌਗਾਤ ਸੀ,
ਮੁਕੇ ਨਹੀਂ ਸਨ ਤੀਰ ਮੇਰੇ ਤਰਕਸ਼ ਚੋਂ ਅਜੇ,
ਜਖਮੀ ਤਾਂ ਤਾਂ ਹੋਇਆਂ ਕਿਓਂਕਿ ਉਸ ਦੀ ਤੱਕਣੀ ਵਿਚ ਵਖਰੀ ਹੀ ਗੱਲਬਾਤ ਸੀ,
ਚਾਹ ਕੇ ਵੀ ਨਾਂ ਮੁੜ੍ਹ ਸਕਿਆ ਮੈਂ ਓਹਨਾਂ ਰਾਹਵਾਂ ਤੋਂ,
ਸ਼ਾਇਦ ਮੈਂ ਜੋ ਤਲਾਸ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਓਹ ਮੇਰੀ ਔਕਾਤ ਸੀ.......ਅਰਸ਼ਦੀਪ ਸਿੰਘ ਨਿਝਰ